Özleyemeden*
Donuk bir kış gecesi ellerim soğuk,
Yalnız yürüyorum şehrin en dar sokağında. İn cin top oynuyor adeta,
Gökyüzüne bakıyorum, dolunay tek şahidim bu gece,
Yürüdükçe yüreğim ağırlaşıyor, adımlarımın ağırlaştığı gibi,
Seni özlüyorum gecenin bir vakti, soluk anılarım canlanıyor.
O çınar ağacımızın altında,
hani yapraklarının gölgesinin bile güzelliğini kapatamadığı o gün,
Oturmuştuk, muhabbetimiz kuşları bile kıskandırıyordu.
Bana o gülen gözlerinle her bakışında,
İçim cız ediyordu, kalbim delicesine çarpıyordu, kendimi kaybediyordum.
Ufka bakarken hayal dolu gözlerimle, seni düşünürken tüm varlığımla,
El ele tutuşmuştuk hatırlıyorsun değil mi sevgilim?
Yapamazsın dediler,
Uzaktasın dediler,
Kış geliyor dediler,
Ama ben soğuk bir kış günü bulutların arasından sıyrılan,
İnatçı ve güleryüzlü bir güneş olduğumu biliyordum.
Donuk bir kış gecesi ellerim soğuk,
Nasıl olsa aynı gökyüzünü paylaşıyoruz,
Artık üşümüyorum çünkü biliyorum oralarda bir yerlerdesin,
Varlığın içimi ısıtıyor, özlüyorum.