Bahadır’ın Türküsü*
Temizdi yüzü, gülerdi
İyi çocuktu Bahadır
Özlemini duyardı sevilmenin
Hep seven taraftı Bahadır
Nice dalgadan fırtınadan
Karalardan bulutlardan sonra
İki gülen gözle tertemiz yüzle
Aydınlandı dünyası
Kocaman kocaman çarptı
Kocaman yüreği
Gülümsedi Bahadır
Bir gün, bir gün daha
Uyumadı Bahadır
Akşamdan sabaha
Düşünürdü
İki gülen gözü tertemiz yüzü
Gülümserdi Bahadır
Düşünürdü Bahadır
Acabalı cümlelerle
Görmedi günlerce
İki gülen gözü tertemiz yüzü
Endişelenirdi Bahadır
Biliyorum!
Bir gün
Bir şekilde,
bir yerde
İki gülen gözle tertemiz yüzle
Benim olacak
Biliyorum
Hadi canım!
Adını bilmediğime
Yüzünü görmediğime
Sevip de söyleyemediğime
İki gülen göze tertemiz yüze
Yar mı olacağım
Der uyumazdı Bahadır
Çarklar döndü
Saatler gün
Günler ay oldu
Üç koca aydan sonra
Kocaman kocaman çarpan
Kocaman yüreğini
Koydu ortaya Bahadır
Seviyorum dedi
Çok seviyorum
Beni kabul et
Sana aidim, sana!
İki gülen göze tertemiz yüze!
Kız
Seni bekliyordum
Bu gülen gözler
Sadece seni görmekte
Bu tertemiz yüz
Sadece sana bakmakta
Al beni dedi kız
Al
Sana aidim, sana
Kocaman kocaman sev
Kocaman yüreğinle
Sev beni
Gülümsedi Bahadır
Mutluydu hem
Ne demekti
Başı gözü üstüneydi
Sevecekti tabii
Bahadırdı bu
Sevecekti
Bu iki gülen gözü
Tertemiz yüzü
Sevmeyecekti de
Ne yapacaktı Bahadır
Sevdi
Çok sevdi
Kıza olan aşkı
Kocaman kocaman çarpan
Kocaman yüreğine bile sığmadı
Sığdıramadı
İki gülen gözü tertemiz yüzü
Sevdi Bahadır
Çarklar döndü
Saatler gün
Günler ay oldu
Üç koca aydan sonra
Kız taktı başkasını koluna
Utanmadı hainliğinden
Acımadı Bahadır’a
Bir seven yerine
Bin yalanı yeğledi
Aldırmadı
Yiğit sırtına
Bahadır’ın Sapladı
Kaşları kadar kalın hançerini
O kadar seviyordu ki
O kadar uyuşmuştu ki
Hissetmedi Bahadır
Kalbine kadar giren hançeri
Seviyorum demişti kız bir kere
Mutluluğumsun demişti
Gözlerinin içine bakardı
Bahadır’ın İki gülen gözle tertemiz yüzle
Neden sonra anladı Bahadır
Bir damla zehir aktı
Yaktı boğazını
İndi midesine
Sonra beynine
Sonra yüreğine
İşledi tek tek Bahadırın
Gülemedi Konuşamadı
Sustu Bahadır
Ah dedi Yandım dedi
İki gülen göz için
Tertemiz yüz için
Yandım
Ah!
Yalnız ağladı
Yumrukladı yastıkları
Hatta yastıktan fazlasını
Yumrukladı Bahadır
Ne yaptıysa atamadı
İçinden çıkartamadı
Öleceğini sanıyordu
Ölemedi Bahadır
Yalnız ağladı
Döndü dikenli yataklarda
Uyumadı
Haramdı Uyumadı
Aldı eline kızın resmini
Baktı uzun uzun
İki yılan gözü çipçirkin yüzü
Gördü
Gördü Bahadır
İşte Oradaydı
İki yılan gözle çipçirkin yüzle
Gülüyordu kız
Yalandı bu yalan!
Bir gün, bir gün daha
Uyumadı Bahadır
Akşamdan sabaha
Düşündü
İki yılan gözü çipçirkin yüzü
İçi acıdı
Yıkadı yüzünü
Baktı aynaya
Gördü
Gördü Bahadır
İki gülen gözü tertemiz yüzü
Gülümsedi Bahadır