Trenler*
trenler durur trenler geçer bu gardan öte bir güneş çavar
hep aynı yerden tıkırtısı
ta çamlıktan duyulur
haber bekler bir aylık yardan
istanbul üzeri gidenlerin ne zaman döneceği bilinmez ki
trenler gelir
kara vagonlar dizili
bir kız döker saçalarını aşağı çekilen pencereden ortaya çıkar gökyüzü
bir bardak su versem içine düşer ay serinliği trenler uzar gider
istasyon ıssız akasya çiçeği
hiçbir tren uğramadı
yozgat garına
benden ırak nere var söyleyin çekinmeden bir çeşme sesine
boşalsın kara kuru vagonlar ankara toz duman
kesik sular
*https://issuu.com/azizm/docs/edergimart2014
