İzmir Yenikapı Tiyatrosu öncülüğünde düzenlenen, alanında önemli bir etkinlik olan ve bu yıl Dikili’de gerçekleşen Türkiye Tiyatro Buluşması’nda yönetmen Çağan Irmak’a “yönettiği sinema filmleriyle, halkına dokunan,onların yaşadıklarını perdeye taşıyan bir sanat emekçisi olduğu için Onur Ödülü” verilecekmiş. Şaka gibi gerçekten. Demek ki “Ulak”, “Mustafa Hakkında Herşey”, “Karanlıktakiler”, “Issız Adam”, “Prensesin Uykusu” filmleri halkına dokunan ve onların yaşadıklarını perdeye taşıyan filmlermiş de bizim haberimiz yokmuş. 70’lerin az biraz gerici, duygulara hücum etmekten başka derdi olmayan melodram yapısını kusursuz bir anlatımla yeniden önümüze getiren, izleyici “ağlamak-gülmek” ikilemine oturtan ve beğeni algısını da bu duyguların dozuna indirgeyen bir yönetmendir Çağan Irmak. Yalnızca iki filmi, “Babam ve Oğlum” ve “Dedemin İnsanları” yukarıda sıraladığımız özelliklerin arka fonuna darbe,12 Eylül gibi motifler yerleştirdiği için farklıymış gibi gözükür. O kadar gerici bir iktidar dönemindeyiz ki buna karşı muhalif görünmek için filmde bir solcu karakter olması, arka fonda darbe yaşanması, masanın ucunda bir saniyeliğine Cumhuriyet gazetesi gözükmesi yeterli. Muhalefete o kadar açız ki bunlardan hemen etkilenip o sanatçıyı “halkçı, muhalif, solcu vs” haline getiriyoruz öyle bir şey söz konusu değilken. Çağan Irmak’a ödül verilmesine karşı değiliz ancak bu ödülün gerekçesi bu olamaz. “Ana akım sinemanın en iyi örneklerini veren usta sinemacıya” gibisinden bir gerekçe Çağan Irmak için daha geçerli olacaktır. Daha detaylı veriler, eleştiriler ve tartışmak için okumanızı öneririz değerli dostlar; 11 Temmuz 2012
