Varoşlardan*
Kışsa,
vakitlerden
Saatte yedi sekiz
Birde geçiyorsan
Kuru soğan
Zeytin
Ve ekmeğin
Tam ortasından…
Kenarından yani
Kentlerin.
Varoşlardan!
Yakar ciğerini
Bacadan tüten
Yoksulluk
Gözlerin kısılır,
Nefesin, bebek nefesi.
Ama kaplar içini
Garip bir neşe,
Mutluluk…
Dostluklar.
Uluorta serili
Beş metrekare kilim üzerine
Kederli kahkahaların sığdırıldığı
Üç
Kuşak,
Beş
Aile
Dostluklar…
Çocuklar.
Henüz okumamışken bir kitap
Kargaburunla mengeneyi
Ayırt eden,
Ay ışığının kudurduğu vakitlerde
Anne, baba yolu gözleyen,
Henüz zapt etmemişken,
Gün geceyi “Var! Boyoz, gevrek!” sesleriyle
Günü doğuran çocuklar.
Varoşun çocukları…
Onlar şarkılarını söylemeye başlamadılar,
Henüz!