Portakal Mevsimi*
Yalınayak dolanıyorum,
Yarını bir güne saklamak kadar yarın
Dolanırken dolanırken bir yalnızlığa rastlıyorum
Perşembeymiş gibi gün
Gün perşembeymiş gibi
Bir mevsim ne kadar geç gelirse o kadar geç kalkıyorum
Çoraplarım daha kurumadı.
Üstü çıplak, yazdan kalma bir çocuk
Başı ağrıyormuş, fazla kaçırmış geceyi
Sanki azalmış biraz çocuk olmaktan.
Piyanoyu kaç kişi taşısak?
Dinlemekten mi yoruldum bu şarkıyı
Yoksa vadesi mi doldu?
Bilemiyorum, bilemiyorum
Güzelliğinden bir şey kaybetmemiş bir kadın yaşlılığı,
Takılıyor gözüme.
Piyanoyu hanginiz çalacak?
Bir daha uyanmayacakmışım gibi bir rüya gördüm
Ne yazık ki uyandım
Ama nasıl uyandım
Kan ter içinde bir turşu kavanozu gibi uyandım.
Nerede kaldım
Hangi sahneyi kaçırdı gözlerim
Şu yaşamak,
Durmaksızın yaşamak
Çamur gibi bir ağız tadıyla uyanmak sanki.
*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi97
