Bir Şey*
Yaz kızım sigara külünün düşüşünden yola çıkmıştın hani.
Kendi halinde uçmasına izin verirsen
Hiç iz bırakmadan
Uçuyordu pantolondan
Eğer ki izin vermezsen uçmasına
Hani ben dokunup da yok edeyim dersen
Nasıl da yayılıyordu griliği
O sevdiğin siyah pantolona.
Siyahı seviyordun doğruydu bu
Saklıyordu senin olanı
Bunu da yaz kızım günde
Sadece iki öğün
Ekmek yok yanında.
Hani şöyle diyecektin:
Hayat da bir siyah pantolon.
Düşerse üzerine bir grilik
Dokunma kendi kendini yok etsin.
Siyahlığına gölge düşmesin.
Dikine çizgiliydi
Tüm erkek gömlekleri.
Onlar çok eskiden çözmüştü
Enine çizgilerin akıbetini.
Sana da yakışır diyorlardı
Şöyle siyah beyaz çizgiler
Fakat enine olmalı seninki!
Annen ihraç fazlası kumaştan
Dikmişti İlk pijamanı.
Dört yaşında
Siyah beyaz enine çizgili.
Red Kit’te görmüştün zaten
Çizgili Dalton kardeşleri.
“Hapse düşmüş gibi anne”
“Hapse düşmüş gibi anne”
“Hapse düşmüş gibi.”
Resim: Siyah ve Mor (1930) – Vasily Kandinski
*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi108
