Chris’e – Özgür Keşaplı Didrickson

 

Sesinin ayakları olduğunu bilmezdim

Hele onları kesip parlak kanatlı sinekler gibi ebabillere fırlattığımı hiç,

Sesinin kanatları olduğunu bazen unutmak istedim

Ses arası yutkunduğunda kanatlarından maskeler çıkardığını görmezden mi gelmişim?

Maskelere bir şans vermeli; evet

Ama ne zaman bir kanat görsem, şiirlerim ağlıyor

Gözlerimizi kaç kere birlikte kapattık acaba?

Tel ve kâğıt biliyordur;  off bilmeyeyim

Senle söylesem kanayacağını bildiğim dudağım bununla baş edemiyor

Seni özlerken zamanı durduruyorum

Yağmur yağacak

 

1 Temmuz 2017

*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi115

Bunu paylaş: