Başlarken yeni güne,
Merhaba dedim, yankılandı sesim.
Bir kuşa çarptı, havalandı.
Yere düştü çamurlandı.
Bir çocukla ağladı.
Sesimi gönderdim sana.
Günaydın, dedim, yankılandı sesim
Bir aynaya, bir duvara,
İstasyondaki raylara,
Sana varana dek,
Yansıdı en parlak ve
Sertdokularından şehrin.
İnsanlar kaldırıp başlarını,
Yüzlerine vuran bu dalgayı,
Dudak kenarlarından firari
Bir gülüşle seyrettiler.
Sesim dalga dalga,
Dolaştı kalabalık kaldırımlarda.
Birkaç zaman sonra
Kendi yolunu çizdi sesim.
İnandığı şeylerin
Adını var etti:
Sesim özgürlüktü.
Sevgi ve hoşgörü…
***
Görsel: Kompozisyon 6 (1913) – Vasiliy Kandinskiy