Aklımın iplerini saldım. Uyum etimi kemiğimden ayırıyor. Bu birbirinizin dizlerini kanattığınız yeni yetişkin düzeninizde ruhumun berraklığı alaycı tavırlarınıza eşlik edemiyor. Bireysel hükmü olmayan kararlarınızı çok ağızlı fakat az sesli güruhlardan alıyorsunuz. Vicdanınızı hangi yenik hikâye anlatıcısı karar birliğine sunuyor.
Bazılarınız flörtün dayanılmaz hafifliğiyle aklımı oylamaya bile sunmuyor. İyi davranılan kadınlar, afrodizyak üçgeninin en manasız açısında. Kendim olma halini, sonsuz bir iştahla kemiriyorum. Beynimi kemiriyorum ve bana ait olan her ne varsa leşine sinekler üşüşmeden kemiriyorsunuz. Soluk bilmeden, insan olmanın faydacı yanının eşiğinde.
Bu birbirleriyle demlenen insan furyası, duvarlarıma asla yakışmayan birçok insan furyasından yalnızca birkaçı. Çıkarı olanın bir diğerine göz kırptığı, yeni dünya düzenini eski zaman içtenlik nidalarıyla kutluyorlar. Dolaylı yoldan bu padalyalar kendilerini daha az canlı olan ruhlarla besliyor.
*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi123
