Kapitalizmin hoyratlığı karşısında özerk kalabilme gayesiyle hareket eden sanatçıların artışı, bağımsız nitelemesini karşılayabilen müzisyenlerin eskisine nazaran kendi dinleyicilerini bulabilmeleri konusunda daha olumlu bir dönemde olduğumuzu kanıtlar nitelikte. Bu bağımsızlar arasında, daha çok Doğu Avrupa’da tanınıyor olmasına karşın ülkemiz dâhil tüm dünyada kült vurgusunu hak edecek şekilde hayran toplamına sahip Michelle Gurevich’in şimdilik son albümü olan, 2016 çıkışlı New Decadence, sanatçının Chinawoman rumuzuyla yayınladığı ilk üç albümü gibi bir şirkete yaslanmaksızın üretilen özgün tınısıyla dikkat çekiyor.
Kanada doğumlu Rus sanatçının, Rus kültürü ve mirasıyla şekillenen müziğinde mühendis babası ve balerin annesinin etkisi yadsınamazken Gurevich’in uzun yıllar sinemacı olma konusunda çaba harcaması dikkat çekici. Sıradan bir günde yazdığı şarkı sözleri üzerinden, müziğin sinemaya göre daha ucuz ve olasılıklı olduğunu düşünmesiyle tercihini bu yönde yapan Gurevich, ağır tempolu ve çalgılar nezdinde minimalist düzenlemeler içeren slowcore tarzı rock türünde başarı yakalarken söz tercihini de yine bu alt türe uygun olarak karamsar içerikten yana kullandığı görülüyor. Müzikçi’de ağırladığımız First Six Months of Love’da özellikle hissedilen bu içerik ve biçim, idealize edilmiş bir buhran yerine bir hayli gerçekçi bir melankoliyi barındırıyor. Yoko Ono’dan Xavier Dolan’a, Charles Aznavour’dan Federico Fellini’ye uzanan ilginç bir sanatçı yelpazesinden ilham aldığını belirten ve geçtiğimiz yıl ülkemize de konuk olan Gurevich’in aynı anda hem tanıdık hem de yabancı olmayı başarabilen dünyasıyla duygudaşlık adına First Six Months of Love, doğru bir başlangıç olabilir;
