“Savaşıyoruz çetelere karşı, paralı askerler ve faşistlere karşı! Ne uçağımız vardı ne tankımız, topumuz hey! Yüreklerimiz ve kollarımızdan başka yoktu hiçbir şeyimiz. Ama bir bir yok edildi işgalciler!”*
1938, İspanya İç Savaşı’nın en çetin zamanı…
Carmela, Paulino ve Gustavete, savaş sırasında gezici tiyatro gösterileri düzenlemektedirler. Faşistler, anarşistler, komünistler, cumhuriyetçiler ve hatta cumhuriyetçilere destek olmak için Polonya’dan gelenler onların gösterileriyle biraz olsun savaşın kininden ve karanlığından uzaklaşıyorlardı.
İspanya faşist kanadını desteklemek için ülkeye gelen bir İtalyan teğmen bu üç sanatçıya bir gösteri düzenlemelerini söylüyor. Gösteri zamanı gelip çatıyor ve Carmela gösteriyi izleyenlerin arasında bir gün sonra kurşuna dizilerek öldürülecek olan yüzlerce tutsak cumhuriyetçi asker ve cumhuriyetçilere destek olmak için gelip tutsak olmuş onlarca Polonyalı olduğunu fark ediyor. Carmela, Paulino’ya bu gösteriye çıkmak istemediğini söylüyor ancak Paulino, gösterinin iptal edilmesi durumunda İspanya faşist birlikleri tarafından hapse atılabileceklerini ve hatta öldürülebileceklerini söyleyerek Carmela’yı gösteriye çıkmaya ikna ediyor. Gösteri boyunca tutsak cumhuriyetçi askerlerle göz göze geldikçe hüzünlenen Carmela, Paulino’nun bir İspanya faşist asker annesinin oğlu için ettiği duaları söylediği mısrada dayanamıyor ve “Polonyalılar’ın anneleri de dua etmiyor mu?” diye bağırarak binlerce izleyenin karşısında isyan ediyor. Gösteri salonunun karıştığı bir sırada İtalyan teğmen silahını ateşliyor ve Carmela kanlar içinde yere yığılıyor. Tüm İspanya faşist askerlerinin, İtalyan destekçilerinin, tüm cumhuriyetçi tutsaklarının ve cumhuriyet destekçisi tutsak Polonyalılar’ın gözleri önünde, tek bir kurşun ile…
* ¡Ay Carmela! ; İspanya Komünist Şarkısı, Viva la XV Brigada Versiyonu
Görsel: Geçit yok! – 1936’da Fas’taki bir İspanyol gazinosuna gerilerek asılmış bir pankart