1848 yılında Sanayi Devrimi etkisi ile çalışma saatlerini 15 saatten 12 saate indiren bir yasa imzalandı. Adı “Çalışma Hakkı” idi.
Paul Lafargue bu “Hakkı” şöyle yorumlamaktadır;
“Bu yasayı devrimci bir fetih gibi kabul edecek kadar çalışma dini tarafından değersizleştirilen Fransız proletaryasına yuh olsun! Yalnızca köleler bu denli alçalabilirler.”
Aynı yasada 8 yaşından küçük çocukların çalışması da yasaklanmıştı. Akabinde Birinci Hayırseverler Kongresi’nde zengin bir iş adamı olan Mösyö Scrive, kongre üyelerinin “şak şak”ları arasında, yerine getirilmiş bir görevin son derece soylu tatminiyle şöyle diyordu;
“8 yaşından 12 yaşına kadar olan çocuklar içi çalışmalarını eğlenceli hale getirecek bazı düzenlemeler getirdik. Örneğin; çocuklar çalışma sırasında şarkı söyleyebilecekler veya sayı sayarak saymayı öğrenebilecekler. Böylece çalışmaları da eğlenceli hale gelecektir!”
Çocuklar için ne de manidar bir eğlence değil mi? En büyüğü 12 yaşında olan ve günde 12 saat çalışmak zorunda olan çocuk işçiler için!
Paul Lafargue haklıydı, Yuh olsun terör zamanı kahramanlarının çocukları olan Fransız proletaryasına!
Görsel: Syed Muhammad Raza – Lucid Dreams (2016)