ince fikirli ipler boynumun çapını bilirler
bakış ve boğum havada çarpışır
beni gören ipler düstura geçer
komutun sesi tartar teraziyi
gözyaşlarım gibi düşmez varlığım
etkilenmemek mümkünatsızdır
cılız şey bütünleşir benimle
umarsızca taşır bu yılların ağırlığını
ah,taşımıyordu taşıyamıyordu
kırıyordu ve kırılıyordu naifçe
bedenimle zihnimin arası boştu
ip tastamamken ahenk unsuru
ruhumun çöpçatanı, sevgilim
konseptimin kuşamımın eksik gözdesi
biliyorum, onları ancak sen bağlarsın
çözümsüz düğümde kavuşsun şu dargın ikili
***
Görsel: Cure (1997) – Kiyoshi Kirosawa