Önce Ankara vardı o yoktu
Bir gece çıktı geldi
Yalnızlığı karanlığa boğdu gözleri
Gülüşü ile de bembeyaz çiçekler yağdırdı dünyaya
Tanrı mıydı o, haşa
Sigara içtiğinde yanağında gamzesi belli olurdu
İçimin ürperişleri benden rüzgâr çıkarırdı
Gökyüzünde mavi ve gönlümün uçurtmaları
Önce Ankara vardı o yoktu
Bir gece çıktı geldi
Yüzünü çevirince çöktü gri
Gidişiyle de yağmurlar yağdırdı dünyaya
Tanrı mıydı o, haşa
Sadece o gittiğinde ne Ankara kaldı
Ne de gökyüzünde mavi ve de gönlümün uçurtmaları
***
Fotoğraf: Altuğ Umut Karademir (2019)
*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi146
