Kollarında saatleri var,
Onlar için kusursuz zaman, canım insanlar bekleyebilirim.
Yemekler yenmeli, gülünmeli, giyinmeli, eğlenilmeli, durmamalı, bekleyebilirim.
Koltukları dolduracaksınız, hiç boş kalmayana dek, tabi ki bekleyebilirim.
“Bir sürü adamlar geldi, o bir sürü adamlarla bir sürü kadınlar
Nerde kim varsa işte bir bir geliyordular”
Kimseyle göz göze gelmemeliyim.
Ne gözleri süzülmesin üzerimden, ne ışık süzmesin aralarından,
Cürete mi sahip değilim? Ne münasebet.
Karanlık ısıtır beni, ben sinestezik biriyim.
“Sonra bir iskemleye oturdum
Orda yüz binlerce cinayeti ben
Ve intiharı
Bir mutluluk gibi dışımda duydum.”
Gördüklerinizi duymadım ama elbet ben de alkışlayabilirim.
Beyefendilerin saatleri bilir mi acaba, nicedir bilinçsizce kapanmamış gözlerim?
“Bilmezsiniz siz, bilemezsiniz
Görseniz nasıl ince
Nasıl da kibardırlar bu kentsoylular”
Kendileri gibi kibar davranır mı kusursuz zamanları, umursamadığınız kadarı bende var, alkışlayabilirim.
Dans eden kadın, seni herkes alkışlıyor, biraz uykuluyum ama ben de alkışlayabilirim.
“Bilemezdim
Alıp başımı gitmek isterdim
İsterdim ama kalırdım”
Ceketimi kucaklar, kalırdım.
Siyahın bir köşesinde, köşe bile değil, aydınlık dediğinizden geri kalan.
Siyah her şeyden çoktu evvel, inadı banadır efendim.
Her daim kapılara yakınım, neşenize de ortağım, ben de gülebilirim.
“Sonuç mu dediniz, ne dediniz
Sonuç hiç gömülür mü, geliyorum
Ben yalnız ölülerimi gömdüm, geliyorum.”
***
Fotoğraf: Seda Ateş / Alıntılar: Edip Cansever–Ben Ruhi Bey Nasılım
*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi150
