“Çünkü gözleri çakmak çakmak,
Kıpraşırdı kıvılcımı gibi en soğuk ateşin.”
Gökyüzü o denli büyük ki
Altında kaybolmaktan korkuyorum:
Yeryüzü bana öylesine dar ki
Eriyip gitmekten korkuyorum.
Şöyle bir deniz çiziktiriyorum yanı başıma,
Sonra bir çocuk gibi dağlar, güneş, bir baca;
Her gece gelip girdiğinde yamacıma,
Dünyanın tüm saatlerini durduruyorum.
Senin adını koysunlar bu içimdeki çocuğa,
Sen göğüm, her şeyim,
İçimdeki sevince denk.
Seni her gün göreceğim ana dek,
İçimde nice günler sayıyorum
bir bir, öpücüklerimle.
Epey oldu, görmüyorum yüzünü;
Sallansın o hâlde rüzgârın altında yapraklar..
Ne çıkar zaten bahar gelmiş olsa da,
Benim göğsümde yeniden çiçekler tomurcuklanmayacak;
Seni tekrar göreceğim ana dek,
Yüreğim, dudaklarında duracak.
***
Fotoğraf: Başlıksız, Numara 1060 (2002) – Yamamoto Masao
