Elma şekerinin ne denli beş para etmez bir “ürün” olduğunu ilk ve son kez tattıktan sonra anlayanların hayallerindeki elma şekeri mitini yaşatan, pamuk helvanın yenilebilir değil de duyulabilir şeyler kategorisinde yer aldığını belleğe kazıyan Chromatics’in vedasının yeterince pastel ve gereğince kitsch olduğunu düşünen var mı?
Yirmi yıldır itici yetenek Johnny Jewel’in kolhozlarında baştan çıkarıcı görsel ve işitsel illüzyonlara imza atan gitarist Adam Miller, baterist Nat Walker ve elbette vokal ve ötesinde Ruth Radelet’in şımarıklığı halindeki Chromatics, Jewel haricindeki sanatçıların ortak açıklamalarıyla sona erdi.
1990’ları kasıp kavuran, ömür kısaltıcı “çok/bol/b*k şeker” dükkânlarında arsızca poşete doldurulan dandikötesi şekerlemelerin kötü tadını andıran bu haber, retro henüz ana akımlaşmamışken retroculuğun şahbazı halini alan grubun nihayet yıllanacağı ve gerçekten eskiyeceği fikriyle biraz olsun anlam kazanıyor sanki. Hatta grubun zorlupsm adlı kaçak ve örtülü eşcinsellik düşmanı kahrolası yerde gerçekleşmesi planlanan konserinin pandemi nedeniyle iptal olması akla geldiğinde, Chromatics’in o lanet yerde asla sahne almayacağını bilmenin iç huzuruyla bu vedanın rahatlatıcı etkisinden bile söz edilebilir.
Artık ikinci el – duru Türkçesiyle “elden düşme” – olarak bizim için daha değerli bir hal alacağı şüphesiz olan Chromatics ile 2015 başlarında, buhranlardan buhran beğenirken, Lady ile tanışmıştık;
Dürüst olmak gerekirse bu tanışma daha çok Ruth’laydı. Öyle ki, kökeni bir rüyaya veya gündüzdüşüne dayandırılan paralel bir evrende, Ruth’un “anlaşmalı” birlikteliğinin diğer tarafı olduğuma ve beni her gün aldatır olması sonucunda, Pazar günlerini bari tatil uğruna boş bırakması noktasında diz çöküp yalvardığıma yemin edebilirim. Ruth’un acımasız bir vicdansız olarak beni alnımdan ittirerek yok sayması ve Pazar günü de rutinini bozmaması yaşadığım(?) en büyük aşağılanma olabilir.
Bu düzmece travma bir yana, Lady’nin ardından Tick of the Clock ile tanışmak Chromatics’in yaşamda kalıcı olacağının kanıtıydı. Bir de üstüne şarkının o yıl ancak izlemeyi başardığım, Nicolas Winding Refn yönetimindeki Drive’da yer alışı, yer alış şekli, Chromatics sevgisinin “ortamlarda havası atılacak” rafine bir beğeni olduğuna işaret ediyordu.
Chromatics, günlük dinletilerin vazgeçilmesi halini alırken yavaş yavaş şekillenen 2018 yapımı Prelüd/Başlangıç, kimi pasajlarında Ruth’un tonlamalarını talep eder hale geldi. Bunun sonucunda filmin bar-düğün sahnelemelerinde “büyük oynayıp” Lady’nin çalmasına karar verildi. Kendilerine ulaştığımızda umulmadık bir olgunlukla sahneyi görsel ve duygusal olarak betimlememizi talep ettiler. Bunun karşılığında ise Chromatics, kült ününün en sevilen parçasını bize taktim etti. Hiçbir zaman internette yer almayacak olan Prelüd/Başlangıç’ın daha da içe sinen, zekâ dolu geniş zamanlılığına Lady, Ruth ve Chromatics katkısı yadsınamaz.
Gruba teşekkürlerimizi iletmek adına – ya da üzerlerinden hava atmak adına – Müzikçi’de iki kez yer verdik. İlkinde David Lynch’in Twin Peaks’inin geri dönüşünü müzikalleştiren Shadow* boy gösterirken, ikincisinde ise Jackson C. Frank’ın yürek dağlayan I Want To Be Alone parçasını p*ç edişlerine alan açtık**.
Dördü Jewell’in kolhozu Italians Do It Better etiketiyle olmak üzere toplam altı uzunçalara, onlarca tekli, remiks ve yeniden yoruma imza atan Chromatics’in sevdiğimiz çok fazla parçası var. Bazılarına bu vedanın onuruna yer vermeli;
Chromatics’in vedası, grubun hafif meşrepliği nedeniyle yeterince inanılamayan, ciddiye alınamayan bir hisse yol açarken, belki de gerçekten kalıcı bir veda olmayabileceği umudunu içeriyor; kim bilir?
Kim neyi bilir bilinmez ancak grubu 2019’da Berlin’de canlı izleyen Zeynep Sonat’ın aceleyle geçtiği telgrafta “Ruth seni gerçekten her gün aldatıyor” enformasyonun yer alması beni bu sevimsiz paralel gerçeği hafife almak adına klişeleştirdi ve şu manşetle beraber Lady ağıtına yol açtı;
“Bu Kez Aldatmadı”
If I could only call you my lady
Baby I could be your man…
Baby I just want you to come back
Give us all something to do…
I was always looking for lady
Baby you’re so far away…
* http://www.azizmsanat.org/2018/11/06/muzikci-chromatics-shadow/
** http://www.azizmsanat.org/2019/09/01/muzikci-chromatics-i-want-to-be-alone/
