Yok arkasından ağlanacak hiçbir şey
Düşlerimin kayboluşunda mahkum kendiliğim
Ve kendiliklerin senin
Nası şakırım şimdi sevdiğimin ölüsü için
İşte geçiyor üstümden
göç yolunda kalan son ak turna
kadiş ritmi ile kanat çırpıyor Omid
rab rab ve gak gak
duyuyor Arzu rüzgarını senin
ya ben nası şakırım şimdi sevdiğimin ölüsü için
sığdıramadığımdan değil
bir çocuk kadar beceriksizce taşırdım
gerçekliğimi
gerçekliğinin sınırlarından
sınır aşırı yalnızlığımla ben
nası şakırım şimdi sevdiğimin ölüsü için
yok arkasından ağlanacak hiçbir şey
hatta bir güreşken horoz beselesem diye düşündüm dün gece
sevdiği bir kavgada ölmüş güreşken bir horoz
bana çok şey öğretebilir
fakat evde kümeslik tek yer bile yok, ya ben?
nası şakırım şimdi sevdiğimin ölüsü için
sev beni feryatları yükseliyor
açık her yaramdan
sen sevemez ve sevilemezsin
ölüsün çünkü ve yok arkandan ağlanacak hiçbir şey
anlayamıyorum bir ayçiçeğinin
güneşle derdi nedir
ve şaşılacak şey
tüm insanlığın iki ayaklı oluşu
ben çözerim belki bu sonsuz yanlışlığını yaşamın
ve bağırırım o gün
bana bir yaşama borcu olduğunu herkesin
ve sabah uyanmamızı sağlayan
geçmiş acılarımıza duyduğumuz devamlı umut ise
sen bunları hiç bilemeyeceksin
ölüsün çünkü
ve yok arkandan ağlanacak hiçbir şey, ya ben?
Nası şakırım şimdi sevdiğimin ölüsü için
***
Resim: Acheron, Kaysha Siemens
