Özgürlük ki Sen*
Özgürlük benim adım. Özgürlük benim resmim.
Özgürlük benim medeniyet aynasındaki yansıyışım. Ve musalla taşındaki soğuk bedenimin ışıltılı gölgesi. Bırakırım tüm benliğimi.
Baştan yarat! Ruhumu yeni yüksekliklere çıkar. Ve bırak aşağı dingince
Gölgesini izlesin havadan yere kadar. Kısalan mesafeyle uzun bir solukta.
Ve düşercesine uçarken
Bir kuşun kanadına takılır elim Bir tüy kalır arda
Beyaz.
Kaç kuş yakalamam gerekecek Kendime bir kanat yapmaya, Benden değil bana olan.
Özgürlük!
Tüm ruhumdan soyutlaşmışçasına somutlaşarak havadan ayrılan Her daim özgürlük.
Hadi çıkar beni yükseklere ve bırak
Bir kuş tüyü gibi varlığıyla uçmayı hatırlatan.
*https://issuu.com/azizm/docs/edergiocak2010
