Durak*
Arada bir toprak deviniyor,
Bir şiir ürpertiyor,
Düşler içinde gezişiyor,
Hiçbir şey değişmiyor.
Doğuruyor toprak, bereketli,
Yıkanıyor yağmurlarla ama
Hızla işleyen bir yolda,
Gördükleriyle konuşan,
Bir şiir bekliyor.
Şiir sevgiler bekliyor,
Kucaklara sığmayan bebekler gibi.
Yeni bir şey yok,
Güzel gülümseme,
Düzgün dudak kıvrımı,
Sahte, sararmış merak
Geçmişe ve ellere karşı.
Yine de asla yenilenmiyor,
Kaçılacaksa eğer,
Riyadan uzak şehirler,
Sarsın, yok etsin eskiyi.
Yol kenarında, bir şiir,
Saçlarından bir kız,
Üşüyor yalnız başına.
Kader kesiştirir yolları ama
Bilmediği bir isme dönüşüyor.
*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi105