Erzurum’un Huş Ağaçlarına…*
Yanık bir insan teni gibiydi,
soyuldukça gece yazmalarına uygun mektup kâğıdı doğuran
Bazen kendi derisine sığdığı olurdu,
gündüz öncesi çocukların, bir kedinin içtiği süte bandırdığı
Yalanım vardı izlerken tüm bunları,
doğan yollar elbette insan parmaklarından ya da kedi tırmıklarından da derinde kıvrılıyor, kesişiyor, sonlanıyordu
11 Ekim 2016
Uşak
*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi107
