Güzlenmiş Ağıt

Güzlenmiş Ağıt* Biri var yüzümün arkasında Ak pak bir yalnızlık Ölümün çekmesiyle hiçliğe O apansız hiçliğe Yüzüm kararıyor ağladıkça Meşeden mi evin?   Şimdi konuşma bana tabutça Hiçliğin omurgasızlığına sığınıyorsun Mevsimlerden de aldın mı yanına? [Okumaya devam et…]